Wenecja najciekawsze atrakcje

Wenecja to jedno z najbardziej znanych włoskich miast. Ta położona na wyspach i podzielona kanałami perełka przyciąga każdego roku tysiące turystów spragnionych zobaczenia tego nietuzinkowego miasta. Wenecja jest miastem budzącym sporo sprzeczności, jedni ją kochają, a inni omijają szerokim łukiem. Jaka jest naprawdę? Warto przekonać się samemu. Zapraszam Was do lektury przewodnika po Wenecji.

Wenecję odwiedziłem kilkukrotnie, pierwszy raz miało to miejsce w 2017 roku, gdzie przyjechałem z Florencji. Na przełomie 2022 i 2023 roku spędziłem tam sylwester, co było niesamowitym przeżyciem.

Co zobaczyć w Wenecji?

Opłata za wstęp do Wenecji

Od jakiegoś czasu jednodniowi turyści, czyli tacy, którzy nie nocują w mieście muszą dokonać opłaty w kwocie 5 euro, a jeśli zdecydujecie się na przyjazd w ostatniej chwili to od 4 dni do momentu wizyty opłata taka wynosi 10 euro. Opłata dotyczy konkretnych dni o 8:30-16:00 i możecie ją uiścić na tej stronie. Z opłaty zwolnione są dzieci do 14 roku życia, podróżni udający się na wyspy otaczające Wenecję (pod warunkiem niezwiedzania Wenecji), mieszkańcy, wycieczki szkolne i osoby mające nocleg na wyspie. Za brak uiszczenia opłaty można dostać mandat.

Jak dolecieć do Wenecji?

Do Wenecji najprościej z Polski dotrzeć na lotnisko Marco Polo położone nieopodal miasta. Lot z Polski jest krótki, a ja sam dwukrotnie w ten sposób tam przylatywałem. Drugą możliwością jest przylot na lotnisko w Treviso, skąd do Mestre dojedziecie pociągiem.

Jak tanio dojechać z lotniska Marco Polo do Wenecji?

Do Wenecji z lotniska Marco Polo najprościej dostać się autobusem linii 5, a bilet kosztuje 10 euro. Kupicie go online lub w automacie na lotnisku. Jeśli nie macie ze sobą zbyt dużego bagażu i chcecie oszczędzić na bilecie to możecie wyjść z terenu lotniska i pieszo podejść około 15 minut na pierwszy przystanek znajdujący się poza lotniskiem. Możecie wsiąść do tego samego autobusu, ale bilet będzie Was kosztował tylko 1,5 euro.

Gdzie nocować w Wenecji?

Podczas pobytu w 2017 roku nocowaliśmy w B&B Casa Tonei, które położone było w pobliżu Mostu Rialto. Nocleg zarezerwowaliśmy przez booking.com, ale obecnie obiekt nie jest już dostępny na tym portalu. Z zewnątrz kamienica nie urzekała wyglądem, ale był to tylko pozór. Do pokoju znajdującym się na drugim piętrze prowadziły strome i wąskie schody. Nasz pokój okazał się być ogromnym apartamentem o powierzchni 50m. Wnętrze składało się z dużego salonu z aneksem kuchennym oraz sofą, dużej łazienki oraz sporej antresoli z łóżkiem. Obiekt był kompletnie wyposażony we wszelkie możliwe sprzęty począwszy od sztućców, na pralce kończąc. Kamienica, w której mieścił się nasz loft liczyła pięć stuleci, a właściciel był również w posiadaniu całego budynku. Był również rodowitym wenecjaninem. Miejsce trafiliśmy idealnie, gdyż znajdowało się tylko kilka minut od Mostu Rialto. Za dwie noce zapłaciliśmy 205 euro (w 2017 roku). Warto wspomnieć, że woda w kranach jest zdatna do picia. W samym mieście znajdują się również krany z wodą, podobne do tych z Mediolanu i Florencji.

Gdzie zjeść w Wenecji

Bar o nazwie Pasta & Pasta – Fresh Pasta to go to różnego rodzaju makaronach. Zamówiliśmy danie dnia, którym było spaghetti z sosem pomidorowym i mięsem w cenie 5 euro za porcję, a były one tak duże, że miałem problem, żeby zjeść. Jakościowo świetne. Wewnątrz jest niewiele miejsca, żeby skonsumować posiłek. Bar mieści się przy Calle Bande Castello. W okolicy znajduje się kilka podobnych miejscówek, a ceny nie zmieniły się do dzisiaj.

Najciekawsze atrakcje Wenecji

Cała Wenecja to jedna wielka atrakcja. Na terenie miasta zobaczycie mnóstwo pięknych kamienic, kościołów, mostów i wiele innych nietuzinkowych miejsc.

Kościół Santa Maria di Nazareth

Po wyjściu z dworca oczom podróżnych z pewnością zwrócicie uwagę kościół Santa Maria di Nazareth, który znajdował się tuż obok terminala. Z zewnątrz był w remoncie, ale środek był przepiękny. Świątynia została zbudowana w XVII wieku.

W samej Wenecji napotkaliśmy ogromną ilość kościołów (łącznie ponad 60). Do niektórych udało nam się wejść, ale niestety nie do wszystkich. Część było zamkniętych, w niektórych trwały modlitwy i zdarzało się, że kościelny czasem nas wyprosił.

Giardino Papadopoli

Giardino Papadopoli to jeden z niewielu zielonych zakątków w Wenecji. Zanim tam weszliśmy naszym oczom ukazał się Ponte della Costutuzione, najmłodszy most na Canale Grande. Sam ogród choć niewielki był miłym wytchnieniem od wszechobecnych kamienic.

Chiesa di San Pantalon

Chiesa di San Pantalon to niewielki, ale ciekawy kościół z XVII wieku. Udało nam się wejść na moment do środka, a wnętrze było ciekawe.

Scuola Grande di San Rocco

Nieopodal Chiesa di San Pantalon znajduje się Scuola Grande di San Rocco, czyli budynek dawnego bractwa św. Rocha. Obok stoi również kościół o tej samej nazwie (Chiesa di San Rocco). Budowa kościoła została rozpoczęta pod koniec XV, a domu zgromadzeń na początku XVI wieku. Świątynia była zamknięta, a do Scuoli nie wchodziliśmy. Bilet kosztuje 10 euro, a godziny otwarcia znajdziecie na stronie obiektu.

Bazylika Santa Maria Gloriosa dei Frari

Bazyliki Santa Maria Gloriosa dei Frari powstała w XIII wieku. Wstęp do środka jest płatny 5 euro (bilet normalny). Zdecydowałem się wejść do środka, gdyż z zewnątrz nie robiła aż tak wielkiego wrażenia, jednak wnętrze okazało się bardzo interesujące. Jeśli podróżujesz z dużym plecakiem, to obsługa poprosi Cię o jego zdjęcie i pozostawienie obok kasy. Wewnątrz świątyni znajdują się grobowce dożów. Obok ołtarza umieszczony jest obraz „Wniebowzięcie” Tycjana. Pełny cennik znajdziecie na stronie obiektu.

Chiesa di San Giacomo dell’Orio

Chiesa di San Giacomo dell’Orio to ciekawa perełka. Pierwsza świątynia powstała w IX wieku i w późniejszych latach była kilkukrotnie przebudowywana. Nie wchodziliśmy do środka, obiekt był zamknięty.

Most Rialto

Most Rialto jest najstarszym mostem nad Canal Grande. Budowa została ukończona w 1590 roku, wcześniej istniał w tym miejscu most drewniany, który wielokrotnie ulegał zawaleniu. Rialto ma 48m długości i 22m szerokości. Na moście znajdują się sklepy złotnicze.

Plac św. Marka

Plac św. Marka to główny i najbardziej znany plac w Wenecji. To właśnie tam swoje kroki kierują zazwyczaj wszyscy turyści. Miejsce to otoczone jest przez Bazylikę św. Marka, Pałac Dożów, a także inne budynki. W centralnej części stoi dzwonnica św. Marka. Będąc na placu można podejść do kanału, skąd rozciąga się widok na wyspę Giudecca i San Giorgio Maggiore. Jednym z ciekawych obiektów przy placu jest wieża zegarowa zbudowana na przełomie XV i XVI wieku. Przy placu mieści się również Museo Correr z kolekcjami dotyczącymi historii Wenecji (mapy, broń, monety), Muzeum Archeologiczne oraz Museo del Resorgimento, które jest poświęcone powstaniu przeciwko Austrii.

Część z Was zapewne słyszała o tym, żeby unikać zamawiania kawy na placu, gdyż rachunek za nią może być bardzo wysoki. Restauracje wokół prześcigają się w pomysłach jak „ściągnąć” najwięcej pieniędzy z turystów. Doliczają one np. rachunek za muzykę na żywo.

Bazylika św. Marka

Bazylika św. Marka to jedno z najbardziej popularnych miejsc w Wenecji. Zazwyczaj trzeba odstać swoje w kolejce wnętrza. Kiedyś wstęp był darmowy, a obecnie kosztuje 3 euro. Pełny cennik i godziny otwarcia znajdują się na stronie obiektu. Wewnątrz bazylika robi ogromne wrażenie, a środek jest przepiękny. Świątynia powstała w IX wieku, później w XI wieku została odbudowana po pożarze. Wzorowano się na kościele św. Apostołów z Konstantynopola. Bazylikę zaprojektowano w stylu bizantyjskim na planie krzyża greckiego. W środku nie można robić zdjęć, obsługa bardzo pilnuje. Udało nam się kilka zdjęć zrobić z ukrycia. Bazylika jest obowiązkowym punktem na mapie Wenecji.

Dzwonnica św. Marka

Nieopodal bazyliki stoi dzwonnica św. Marka o wysokość 99m, w której do góry wjeżdża się windą. Ciekawostką jest to, że w 1902 roku wieża się zawaliła, a w późniejszych latach ją odbudowano. Z góry rozpościera się niesamowity widok na całe miasto. Uważam, że warto zapłacić za bilet, aby móc zobaczyć ten widok. Wenecja jest zlokalizowana na płaskim terenie i nie ma zbyt wielu możliwości obejrzenia panoramy miasta. Bilet normalny kosztuje 10 euro, a pełny cennik i godziny otwarcia znajdziecie na stronie obiektu.

Pałac Dożów

Przy Placu św. Marka zobaczyć można jeszcze Pałac Dożów, czyli gotycką siedzibę władców Wenecji. Pierwsza budowla powstała w tym miejscu w 814 roku, a potem w kolejnych stuleciach była odbudowywana, przebudowywana i rozbudowywana. Obecny wygląd to efekt przebudów w XIV i XV wieku. Bilet kupiony online kosztuje 25 euro, a na miejscu 30 euro. Pełny cennik znajdziecie na stronie obiektu. Obok pałacu znajduje się Ponte della Paglia. Można z niego podziwiać tzw. Most Westchnień (Ponte dei Sospiri), który jest jednym z najbardziej znanych mostów w Wenecji. Powstał w 1614 roku i łączy Pałac Dożów z Piombi, czyli dawnym więzieniem. Mostem byli prowadzeni więźniowie do sali sądowej, którzy wzdychali na widok miasta i stąd jego nazwa.

Museo della Musica

Museo della Musica to ciekawe miejsce do zobaczenia w Wenecji. Kiedyś wstęp do środka był bezpłatny, a wystawa bardzo ciekawa. Wewnątrz znajdowały się różne instrumenty muzyczne. Obecnie trzeba zapłacić kilka euro za wstęp. Wszelkie informacje znajdują się na stronie obiektu.

Campo Santo Stefano

Campo Santo Stefano to plac, przy którym mieści się kilka ciekawych obiektów. Pierwszym z nich jest Chiesa di Santo Stefano z przełomu XIII i XIV wieku. Ciekawostką jest to, że świątynia wsparta jest o most nad kanałem, co jest unikatem w skali Wenecji. Udało nam się wejść na moment do środka. Przy placu mieści się jeszcze pomnik Nicollo Tommaseo, który był włoskim lingwistą i dziennikarzem. Nieopodal znajduje się budynek Weneckiego Instytutu Nauk, Listów i Sztuki (Istituto Veneto di Scienze, Lettere ed Arti) – swoją drogą bardzo ładny budynek. Przed nim stał bardzo dziwny samochód ze skrzydłami. Zaraz obok był kościół Chiesa di San Vidal. Udało nam się wejść na moment do środka.

Wyspa Giudecca

Będąc w południowej części Wenecji warto zwrócić uwagę na położoną na południe wyspę Giudecca. Można tam dotrzeć tramwajem wodnym, ale raz w roku w trzeci weekend lipca powstaje most pontonowy łączący Wenecję z wyspą Giudecca. Obchodzone jest wówczas święto Festa del Redentore, które upamiętnia ustąpienie zarazy z 1576 roku. Budowany wtedy most pontonowy ma długość 330m. Z mostu schodzi się centralnie naprzeciw Chiesa del Santissimo Redentore. Warto pospacerować trochę po wyspie i wejść również w boczne uliczki. Ze wschodniej strony Giudecci rozciąga się widok w stronę Placu św. Marka.

Chiesa del Santissimo Redentore (Giudecca)

Świątynię wzniesiono pod koniec XVI wieku jako podziękowanie za ustąpienie zarazy w 1576 roku. Trwałą ona ponad rok i pochłonęła życie 50 tysięcy mieszkańców, czyli około 1/3 ówczesnej ludności miasta.

Basilica di Santa Maria della Salute

Bazylikę Santa Maria della Salute zbudowano w XVII wieku jako podziękowanie po zakończeniu epidemii dżumy w 1630 roku, która pozbawiła życia 1/3 mieszkańców Wenecji. Z zewnątrz prezentowała się majestatycznie, a w środku znajdują się obrazy Tycjana. Obok niej mieści się Pinakoteka Mandrediniana i Biblioteka Diocesana Benedetto, a przed nimi na placu stała rzeźba przedstawiają mężczyznę na koniu zaatakowanych przez węża. Bazylika znajduje się niemal w narożniku wyspy. Z tego miejsca na Plac św. Marka 21 listopada każdego roku buduje się tymczasowy most pontonowy, przez który przechodzi dziękczynna procesja. Obok bazyliki znajduje się budynek dawnego kościoła San Gregorio z IX wieku, który był kilkukrotnie przebudowywany. Obecnie świątynia nie jest użytkowana.

Kościół San Zaccaria

Kościół San Zaccaria położony jest przy placu Campo San Zaccaria i powstał w XV wieku. Był otwarty, więc weszliśmy do środka, a jego wnętrze okazało się niesamowite. Wewnątrz znajduje się malowidło Giovanniego Belliniego „Madonna z Dzieciątkiem i świętymi”.

Tereny zielone we wschodniej Wenecji

Wschodnia część Wenecji jest nieco bardziej zielona. Znajdują się tam dwa ogrody, w których można nieco odpocząć od upału.

Arsenale di Venezia (Wenecki Arsenał)

Wenecki Arsenał robi wrażenie, całość otacza mur, a przy kanale znajdują się dwie wieże, gdzie stoją monumentalne lwy. Wenecki Arsenał jest kompleksem stoczniowym, gdzie były budowane statki handlowe oraz okręty wojenne.

Plac Campo di Santa Maria Formosa

Przy placu Campo di Santa Maria Formosa mieści się kościół o tej samej nazwie. Pierwsza świątynia w tym miejscu powstała w XVII wieku, a bieżący kościół powstał na przełomie XV i XVI wieku.

Bazylika Santi Giovanni e Paolo

Znajdują się przy nim dwa ciekawe obiekty. Bazylika Santi Giovanni e Paolo została zbudowana w XIV wieku i jest drugą co do ważności kościołem w Wenecji zaraz po bazylice św. Marka. Mieści się przy placu Campo San Giovanni e Paolo.

Scuola Grande di San Marco

Obok wspomnianej wcześniej bazyliki mieści się Scuola Grande di San Marco. Gmach pochodzi z XV wieku. Aktualnie znajduje się tutaj miejski szpital.

Weneckie Getto

Campo di Ghetto Nuovo, czyli Weneckie Getto było pierwszym na świecie i powstało w 1516 roku. Znajduje się tam Włoska Synagoga (Schola Italiana) dla Żydów włoskich. Przy tym samym placu stały jeszcze Schola Canton dla Żydów z Prowansji, Schola Grande Tedesca dla Żydów z Niemiec. Kolejną synagogę Schola Spagnola dla Żydów z Hiszpanii zobaczyć można nieopodal przy Calle Ghetto Vecchio, a synagoga Schola Levantina stała naprzeciw niej i przeznaczona była dla Żydów z Bliskiego Wschodu. Przy Campo Ghetto Nuovo na jednej ze ścian można zobaczyć kilka płaskorzeźb. Przypominają one o wywiezieniu przez Niemców do obozów w czasie wojny około 200 Żydów.

Podsumowując Wenecja bardzo nam się podobała. Myślę, że z pewnością tutaj kiedyś wrócimy, gdyż bardzo polubiliśmy to miasto. Zrobiło na nas pozytywne wrażenie nie tylko swoimi zabytkami i klimatem, ale również okazało się przystępne cenowo. Dużym plusem jest brak samochodów, skuterów, rowerów i wszelkich innych pojazdów. Po alejkach można spacerować spokojnie, bez ryzyka, że zostanie się potrąconym, jak w innych włoskich miastach. Podczas naszych spacerów minęliśmy ponad 60 obiektów sakralnych, ale tylko do części z nich udało nam się wejść.

Chciałbym wspomnieć jeszcze o dwóch ciekawych rzeczach. Pierwszym z nich jest tzw. zjawisko „Acqua Alta”, czyli przypływ, który często zalewa Wenecję. Zjawisko to spowodowane jest silnymi powiewami wiatrów południowych, które pchają wodę w stronę lądu oraz różnicą ciśnienia atmosferycznego na końcach Morza Adriatyckiego. Miasto najczęściej jest zalewane pomiędzy jesienią i wiosną. Największa powódź miała miejsce w 4 listopada 1966 roku, gdy poziom wody wzrósł o blisko 2m. Od tego czasu nie można parteru przeznaczać na lokale mieszkalne.

Zapewne też zastanawiacie się, jak powstała Wenecja, która położona jest na około stu wyspach. Miasto powstało w 452 roku i było państwem-miastem. W XV wieku do budowy domów zaczęto używać okrągłych pali o średnicy 20cm i długości 4m, które wbijano w ziemię. Często teren odgradzano grodziami i usuwano z niego wodę, a następnie wbijano drewniane pale aż do oporu. Na palach ustawiano ciężkie belki, a potem zasypywano dwiema warstwami wiórów i zalewano cementem z kawałkami cegły i kamienia. Na tak solidnej podstawie stawiano domy.

Transport w Wenecji

Po Wenecji nie kursują żadne autobusy ani taksówki. Jedyną formą transportu są własne nogi oraz łodzie. Skorzystać można z licznych tramwajów wodnych kursujących głównymi kanałami łączące również sąsiednie wyspy. Do wyboru są również gondole, ale nie należą one do najtańszych. Są jeszcze łodzie sandolo, używane przez mieszkańców, a łodzie sandolo, które są pomalowane na czarno można wynająć. Ich cena zbliżona jest do wynajęcia gondoli, z tą różnicą, że sandolo zabiera tylko 4 osoby, a gondola 6 osób. Istnieje jeszcze coś takiego jak „Gondola traghetto”, czyli promy gondolowe obsługiwane przez dwóch gondolierów. Kursują one po Canal Grande przewożąc ludzi z brzegu na brzeg.

Zwiedzając Wenecję warto odwiedzić również wyspy Burano i Murano.

I taki suchar na koniec:
Wiecie, dlaczego w Wenecji ludzie się nie nudzą?
Bo mają dużo kanałów….